Ministranci
Ministrant (łac. ministrare – służyć) pomaga w liturgii. Ministrantami i ministrantkami są najczęściej dzieci i młodzież, a coraz częściej dorośli. Od reformy liturgicznej służba ministranta jest pojmowana jako służba człowieka świeckiego, który wykonuje ją w zastępstwie wspólnoty. Ubrany jest przy tym w sutannę i komżę lub albę. Zadaniem ministantów jest m.in. pomoc podczas przygotowania darów i użycie kadzidła oraz świec dla uświetnienia liturgii.
W Kościele pierwotnym te funkcje sprawowali klerycy niższych święceń (akolici). Chłopcy z ich wysokim głosem byli przewidziani do czytań, śpiewów i służby ołtarza. Gdy wzrosła liczba mszy „prywatnych” w VI w., to wtedy stali się oni ministrantami, którzy byli przedstawicielami wspólnoty i dawali odpowiednie odpowiedzi kapłanowi. W końcu ich udział we mszy jako „respondens, offerens atque communicans” (odpowiadający, przynoszący ofiarę i przystępujący do Komunii) został prawnie usankcjonowany. Służba ministranta uważana była aż do Soboru Watykańskiego II jako delegowana przez kleryka (kapłana), a ministranci jako następcy kleryków (nowi kandydaci do święceń).
Od lat siedemdziesiątych XX w. coraz więcej dziewcząt podejmowało służbę ministrancką. Jednak dopiero w 1992 r. Jan Paweł II oficjalnie poddał pod rozwagę biskupa miejscowego sprawę przekazania tej „prawdziwie liturgicznej służby” (KL 29) dziewczętom.
Praca z ministrantami z czystego „ministranckiego treningu” przekształciła się w niezależne pole działalności duszpasterskiej. Wymagane przez Sobór Watykański II połączenie liturgii z życiem powinno również dla dzieci i młodzieży stać się realne.
(C. Nothelle, Ministrant, Ministrantin w: Lexikon für Theologie und Kirche, T. 7, 271-272, tłum. Ks. T. Puszcz)
Aktualnie w naszej Misji mamy 77 ministrantów i ministrantek. Zbiórki dla ministrantów odbywają się w pierwsze soboty miesiąca po porannej Mszy św. w Bonn. Wszystkich zainteresowanych posługą przy ołtarzu prosimy o kontakt z ks. Sławkiem.